Allerleefste Buk en Girmkes,
Ich Léon d’n Ieëste, bie de gratie van de Raod van Èllef en alle Buk en Girmkes,
Prins 2009 van de Lollige Buk oet Deetere.
Opvolger van de ónvergaetelikke Prins Jo de veerde.
Zón vieërtig jaor geleje es Heikaatsj gebaore,
opgegreujd en ‘t vastelaovendviere gelieërd in ’t Graasboerriek,
en noe al bienao vieftieën jaor in ‘t Bókkeriek residerend in mien Boerderieke aan d’n Drènk.
Trómmelieër, of baeter gezag Laevemaeker, bie de Plekselpöt
Ieëwig Talent en Besjtuurder van de Fitsklup
Kerkesboewer en Leedjessjriever van Klup Ónger Ós
Opperperseneelsplenner van de Veurjaorsmert
Rechsboete, mer dèks auch neet, van Vitterane twieë van de Voetbalklup
Zoon van Lenie en Adolf,
Mins van Paula van Jan en Sanny
Pap van Vera en Rik
Aan jederein dae dit heuërt of leus, én begrip en nog wilt geluive auch, laot ich ter Kènnisname, Opvolging en Oetveuring weite:
Ten Ieëste:
Det ich greuëtsj bön óm hiej veur uch es Prins te moge sjtaon,
en gesjteund door de wieze Raod dit jaor in ’t Bókkeriek veurop te moge gaon.
Ten Twieëde:
Det ich uch plechtig belaof óm same mit mien Prinses en de nuje Jeugprins
dit jaor de Toan te zètte,
en ich verwach det geer ós ummer volge zal zónger uch auch mer ein bietje te verzètte.
Ten Derde:
Det dit Seizoen zeker geit sjlage,
want ich weit det g’r allemaol ummer op kómp dage.
Det ‘t daobie neet oet maak wie of wae se bös,
zolangste die Daag mer mit gooje Zin bie ós bös.
Ten Veerde:
Det mit de Vastelaovend ’t mit de Meziek,
waal weer geweldig good zit in ós Bókkeriek.
Mit gerös hart durf ich greuëtsj in gans ós Provinsie te zègke,
det naeve mien eige Plekselpöt,
auch de bèste Zaate Hermenie van Limburg mit ós mit zal trèkke.
Ten Viefde:
Det ich noe èns neet hoof te prakkezere,
womit ich op ’t Patsjebal miene Kop mót gaon versere.
Ich verwach uch dao good Gemötsj en det g’r uch good vermaak,
en ’t mich veur ’t sjurere versjrikkelik Lestig maak.
Ten Zèsde:
Det ich dit jaor op Zunjig op de Kènjermiddig mien Debuut zal gaon make.
Jaomer veur d’n Optoch in Zitterd mer sjiek veur mien twieë Sjnake.
Ten Zevende:
Det mit d’n Optoch, en dit klink waarsjienlik oet de Lóch,
ich ’t mich veur eine kieër get hogerop höb gezóch.
Vanaaf ‘nne sjieke Wage en same mit mien Prinses,
sjtaon weer den van hoag te zjwejje en doot geer dao ónger uch bès.
Ten Achste:
Det de Prieze van d’n Optoch zoawie ummer gans ieërlik verdeild zulle waere,
aan diegene die ’t meiste euver höbbe veur dae Flabbes mit die Vaere.
En natuurlik zal ich uch noe neet gaon zègke,
wiese deze Regel oet mós lègke.
Ten Neugende:
Det op ’t Pijamabal nemes moog óntbraeke,
zoadet auch de nuuje Sjlaopmötsj zich neet kènt versjtaeke.
En det ester den is oetverkaoze dae Blieje,
geer häöm wie gebroekelik in ein Sjteulke door ’t Dörp haer gaot rieje.
Ten Tieënde:
Det es op daensdigaovend de Bók wurd aafgelaote,
weer same van ‘nne sjoane Tied höbbe genaote.
Zoadet de Vastelaovend van twieëdoezendneuge,
uch en mich nog lang zal blieve heuge.
Ten Èllefde:
Det es lètste ich uch nog ein Laevesmotto mit wil gaeve
womit g’r auch nao de Vastelaovend nog väöl Plezeer kènt belaeve.
“Lach zoalang se laefs, want doe laefs zoalang se lachs”
Gegaeve in de Bókketempel in Deetere op 10 Jannewari 2009,
Léon d’n Ieëste